De drie musketiers in gesprek met gevechtschoreografe Jessica De Bel
De drie musketiers in gesprek met gevechtschoreografe Jessica De Bel
Dit jaar zullen de leden van Sempre Sereno niet alleen toneelspelen, zingen en dansen; ze zullen ook vechten op het podium! Het is niet gemakkelijk om dat er realistisch uit te laten zien zonder dat er gewonden vallen. Gelukkig is er gevechtschoreografe Jessica De Bel die de groep leert theaterschermen, de vechtscènes zet en het geheel perfectioneert. Floor van de PR-commissie ging in gesprek met Jessica en onze eigen drie musketiers (Daniël, Jasper en Paul) om te horen hoe het choreograferen van gevechten, in het bijzonder voor deze productie, in zijn werk gaat.
Musketiers, hoe omschrijf je het karakter van je personage?Daniel: Athos is de iets oudere musketier met een roerig en mysterieus verleden. Hij is nobel maar kan nog steeds pittig en heetgebakerd uit de hoek komen. Paul: Porthos is simpel, loyaal en moeilijk uit het veld te slaan, zeg maar down-to-earth . Hij heeft een grote voorliefde voor eten, vrouwen en gardisten aan een degen rijgen. Jasper: Aramis is de denker. Daarnaast is hij een echte gentleman; behulpzaam, ambitieus en ‘onschuldig’! Een gedreven zwaardvechter die zijn tegenstanders ook met respect behandelt.
Jessica, hoe laat je die karakters terugkomen in de schermchoreografie?Ik gebruik bij Athos vooral het feit dat hij chef en voorganger is, hij is duidelijk de leider. Zijn choreografie is vaak wat moeilijker. Door de verwonding aan zijn rechterschouder wisselt hij ook nog eens van hand. Hij is duidelijk de meest ervaren vechter: in de gevechten zie je duidelijk dat D’Artagnan zich wil bewijzen bij Athos. Bij Porthos zijn de eerste dingen die ik heb opgeschreven “onderbuik, primair, bourgondisch, gaat voor vrienden door het vuur, vechtersbaas”. Bij hem zitten er vaak vuistklappen bij. Hij doet een beetje het ‘kroegvechten’. Bij Aramis is het heel grappig; het is een heer van stand die ook erg op zijn eigen ritme leeft. Hij krijgt het verwijt dat hij lui is, maar windt ook alle dames om zijn vingers. Aramis is in het vechten elegant doordat hij veel stilstaat, met zijn heupen naar de grond staat en zijn armen het werk laat doen.
Jessica, bij de allereerste repetitie begon je over aarde, water, vuur en lucht. Wat houdt dat in?Het is voor een karakter de manier van denken en bewegen. Als je niet veel tijd hebt en je wilt weten hoe je karakter moet bewegen dan is het fijn om één van de vier te kiezen. Dan weet je hoe je moet bewegen. Neem Porthos, hij is duidelijk aarde: hij staat stevig, beweegt snel en gooit veel gewicht in de strijd. Als Paul in zijn gevechten meeneemt dat Porthos aarde is, dan weet hij dat hij lomper kan bewegen. Paul: ik zei het al, down- to-earth dus!
En Aramis en Athos, wat zijn zij?Jasper: Aramis is lucht. Hij denkt altijd twee stappen vooruit en moet daar resoluut en impulsief op reageren. Daniel: Athos is vuur. Voor hem is een vonk al genoeg om een vuur te doen ontbranden.
Jessica vult aan: in het stuk vecht Athos meer als water. Bij Athos is het vuur getemperd vanwege alles wat hij meegemaakt heeft. Maar je ziet dat het erin zit, want hij beweegt mee met D’Artagnan die duidelijk ook vuur is.
Ik ben op de Kersouwe, het op een na grootste openluchttheater van Nederland, begonnen met 3 Musketiers . Een megaproject! Ik was toen een meisje van zeventien dat mee mocht repeteren en een wapen in haar handen gedrukt kreeg. De maitre [red. leermeester] zag dat ik het makkelijk oppakte. Voor ik het wist stonden we zeven uur in de week te repeteren met twee wapens en probeerden we van alles. Toen ik achttien was en terug moest naar België heeft de maitre me twee wapens meegegeven. Hij zei: “Neem deze maar mee terug naar België en kijk wat je ermee kan.”
In België werd ik gevraagd om voor Open Doek te werken (overkoepelend orgaan amateurtheater Vlaanderen). De maitre kwam kijken en vond dat het goed ging. Ik heb dat zo’n vijf jaar gedaan. In 2014 zat ik een beetje met mezelf in de knoop met de vraag wat ik nu precies wilde. Mijn verloofde zei: misschien moet je niet werken om geld te verdienen, maar moet je doen wat je het leukst vindt. Ik dacht toen aan theaterschermen. Dat is het meest persoonlijke wat ik met iemand kan doen: het is iets waarbij je heel veel van elkaar leert, blootgeeft en ziet. Toen ben ik naar Engeland gegaan om daar een week in een soort Harry Potterschool te zitten. Afgelopen jaar in april ging ik naar Londen voor een Stage combat degree en dat ben ik steeds meer gaan oppakken.
Leave a comment